Το παραπάνω κείμενο δημοσιευμένο στην αθηναϊκή εφημερίδα «το Άστυ» στις 15 Απριλίου του 1890, και μάλιστα (σύμπτωση κι αυτή!) στην στήλη «Μασκαριφήματα». Το κείμενο αυτό αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα του ναξιώτικου πνεύματος. Ένα πνεύμα οξύ, γεμάτο από περιπαικτική διάθεση, ειρωνεία, καυστικό χιούμορ, αλλά και αυτοσαρκασμό, στοιχεία που δυστυχώς σήμερα έχουν ξεθωριάσει στο πέρασμα του χρόνου…
Δείχνει επίσης την ιδιαίτερη αντίληψη των Νάξιων, που στο άκουσμα ευχάριστων ειδήσεων, σπεύδουν να αποδημήσουν τα λεγόμενα των ειδικών, πράγμα που δυστυχώς σήμερα δεν κάνουν, παρόλο που βρισκόμαστε εν τω μέσω προεκλογικής περιόδου…
