Από μικροί όταν παρακολουθούσαμε παραστάσεις του Καραγκιόζη χαιρόμασταν όταν ο μπάρμπα-Γιώργος πλάκωνε στο ξύλο τον Βελιγκέκα! Γιατί ο Βελιγκέκας ήτανε κακός και έδερνε όλο τον κόσμο, μιας και αποστολή του ήταν να επιβάλει το νόμο του πασά, έστω και δια της βίας! Αυτή η ανάμνηση έχει ριζώσει βαθιά μέσα μας, μιας και ήταν η απάντηση των καταπιεσμένων έναντι των καταπιεστών τους!…
Μιας και κανείς δεν βρισκόταν να τα βάλει με τον Βελιγκέκα και όλοι τον είχαν άχτι, ο μπάρμπα-Γιώργος με την γκλίτσα του γινόταν ο τιμωρός των κακών, αυτός που αποκαθιστούσε τη δικαιοσύνη και έπαιρνε πάντα το μέρος των αδύνατων και την ίδια στιγμή γινόταν ήρωας στα μάτια μας!… Αυτό εξηγεί το γιατί η πλειοψηφία των Ελλήνων χάρηκε όταν είδε τους Κρητικούς αγρότες να κοπανάνε τα ΜΑΤ!…
Είναι βλέπετε μέρος της κουλτούρας μας να συντασσόμαστε με τον ήρωα που κάνει αυτό που αδυνατούμε να κάνουμε εμείς οι αδύναμοι! Όσο για τη λέξη «ντροπή» που έγραψαν κάποιοι γι αυτές τις εικόνες, το ερώτημα είναι ποιος ντράπηκε μέχρι σήμερα για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ για να ντραπούν οι Κρητικοί αγρότες; Μήπως ο Κούλης; Ο Βορίδης; Η Πόπη; Ή μήπως ο Μαγειρίας;
