Ένα από τα στοιχεία της σάτιρας που κάνω εδώ και δεκαετίες, στην εκάστοτε δημοτική αρχή, είναι να δίνω ένα «παρατσούκλι» στους δημάρχους, ένα ξεχωριστό όνομα που να αντανακλά το ποιόν, τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα τους…
Έτσι στο πέρασμα των χρόνων «βαφτίστηκαν» ο Λούλης, ο Μπούλης και το Μανολάκι και σήμερα είμαι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσω τον σημερινό μας δήμαρχο, …τον Ιζνογκούντ! Εκείνο το ανθρωπάκι που πάντα ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και γι αυτό λειτούργησε με ραδιουργίες πίσω από την πλάτη του, για να του πάρει τη θέση…
Ο Ιζνογκούντ με τη μεγάλη γαμψή μύτη του και τα ποταπά και εκδικητικά του ένστικτα που κατάφερε μέσω της πολιτικής που άσκησε να μην έχει ούτε ένα φίλο και να γίνει αντιπαθής σε όσους –ελάχιστους- είχαν μείνει κοντά του…
