Η ελευθερία του λόγου και της εκφράσεως και η ελευθερία της τέχνης, κατοχυρώνονται, αντιστοίχως, από τα άρθρα 14 παρ. 1 και 16 παρ. 1 του Συντάγματος, τα οποία συμπεριλαμβάνουν και τα προϊόντα λόγου και τέχνης που μεταδίδονται ή προβάλλονται από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τα media.
Η σάτιρα που συνδυάζει την τέχνη με την ελευθερία του λόγου είναι διπλά κατοχυρωμένη. Όσο κι αν ενοχλεί! Όσο κι αν γελοιοποιεί τα «θύματα» της, όσο κι αν αποδομεί τις «προσωπικότητες»! Όσο για τα όρια της σάτιρας, κανένας δεν κατάφερε με σαφήνεια να τα ορίσει, καθότι η σάτιρα είναι πνεύμα και όποιος προσπαθήσει να βάλει όρια στο πνεύμα, είναι βέβαιο ότι στερείται από αυτό!…
Βέβαια σε καιρούς χαλεπούς και σκοτεινούς όλο και κάποιοι, ανάλογοι του καιρού, προσπαθούν να απαγορεύσουν τη σάτιρα και την ελευθεροτυπία. Έτσι μαρτυρούν και οι στίχοι του Αλέξανδρου Σούτσου που έγραφε περί τα 1850: Είν’ ελεύθερος ο Τύπος, φθάνει μόνον να μην βλάψεις της Αρχής τους Υπαλλήλους, τους Κριτάς, τους Υπουργούς μας και των Υπουργών τους φίλους. Είν’ ελεύθερος ο Τύπος, φθάνει μόνον να μη γράψεις…
Όλα αυτά διόλου απασχολούν τους δημοτικούς μας άρχοντες και πρωτίστως τον δήμαρχο, οι οποίοι, νομίζουν ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο, πέρα και πάνω από οποιαδήποτε κρίση και δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως ανανεώνοντας την θητεία τους, αυτόματα ανανέωσαν και την συμμετοχή τους στην σάτιρα της «Μάσκας».
Το να προσπαθούν με μηνύσεις να φιμώσουν τη σάτιρα είναι σαν να ρίχνουν λάδι στη φωτιά σε μια φωτιά που καίει από την εποχή του Αριστοφάνη και κανείς δεν κατάφερε να σβήσει! Ο δήμαρχος πάλι προσπαθεί από την πλευρά του να υποβιβάσει την σημασία σάτιρας, «κουκουλώνοντας» την με κάθε δυνατό τρόπο! Βλέπετε για το δήμαρχο ισχύει επακριβώς η φράση «Αν δεν εχοντρόβρεξε, θα λιανοψιχάλισε» μια φράση που λέγεται για αυτόν που προσπαθεί εσκεμμένα να κάνει κάτι σοβαρό, ότι δεν έχει και μεγάλη σημασία!
Συνεχίζεται…
