Μια φορά κι ένα καιρό ήτανε ένα σκάνδαλο. Σκάνδαλο όχι από εκείνα τα μικρά τα καθημερινά, αλλά σκάνδαλο μεγάλο. Τόσο που του ήταν πολύ δύσκολο να κρυφτεί.
Τριγύριζε λοιπόν απελπισμένο ψάχνοντας σε όλο τον κόσμο να βρει κάπου μια γωνιά να κρυφτεί, μα σε όποια χώρα και να πήγαινε αποκαλυπτόταν και εκδιωκόταν. Ώσπου κάποια μέρα έτυχε να φτάσει και στη χώρα μας.
Εδώ κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί του. Ούτε η δικαιοσύνη που το παρέπεμψε στη βουλή, ούτε και η βουλή, αφού κατά την πάγια τακτική της εξέτασης σκανδάλων, εξέτασε σκανδαλωδώς οτιδήποτε άλλο, πλην του σκανδάλου. Για μια ακόμα φορά οι πάντες κατηγόρησαν τους πάντες ότι υποκρύπτουν το σκάνδαλο. Οι μόνοι που δεν κατηγορήθηκαν ήταν οι δέκα εμπλεκόμενοι. Αυτοί, ούτε μίλησαν, ούτε είδαν, ούτε άκουσαν, ποτέ κανένα στέλεχος της Νovartis. Σκανδαλίστηκε ακόμα και το σκάνδαλο με αυτά που ακούστηκαν στη βουλή!
Αν είναι δυνατόν σκέφτηκε να είμαι τόσο μεγάλο και εντούτοις όλοι τους να με αγνοούν επιδεικτικά. Ευτυχώς που υπάρχει και ο λαός και μου δίνει σημασία… Αλλά κι αυτός, σε λίγο θα με ξεχάσει… Θα με ρίξει στο πηγάδι της λήθης, να κάνω παρέα με τα Πάμπερς, τη SIEMENS και τα υποβρύχια…
