Μανολάκι: Ωιμέ ο δύσμοιρος, κακό που με βρήκε! Εγώ η δημαρχάρα να πέφτω θύμα ενός ψηλούτσικου κι ενός βουλευτάκου! Τι πρέπει να κάνω επιτέλους για να κερδίσω την εύνοια των θεών; Μέχρι και την κόρη μου έβαλα στην πολιτική για να στηρίξει τον ψηλούτσικο και πάλι προδομένος βρέθηκα! Άλλο τώρα πια δε μου μένει, παρά να τη θυσιάσω!…
Βούλα: Μη σε παρακαλώ Πατέρα! Μη μου παίρνεις την πολιτική ζωή Πατέρα! Άσε με λίγο ακόμα, γιατί έχω ανησυχίες για το μέλλον καλέ μου Πατέρα!
Μανολάκι: Δεν μπορώ παιδί μου να σε αφήσω! Εγώ σε έβαλα στην πολιτική, εγώ πρέπει να σε βγάλω!!!
Βούλα: Μα Πατέρα, εσύ ο οραματιστής που άλλαξες το μέλλον του τόπου προς το καλύτερο, εσύ ο μεγαλόψυχος που έκανες δώρο τη δημαρχεία στον ψηλούτσικο, δε λυπάσαι το σπλάχνο σου;
Μανολάκι: Μόνο εσύ τα αναγνωρίζεις αυτά κόρη μου! Ο ψηλούτσικος δεν αναγνώρισε ούτε τον κωλοσό Πολυκρέτη, ούτε το μέγεθος του Μητσάκου, ούτε καν τον ίδιο τον Γίγαντα! Αλλά αφού αναγνωρίζεις αυτά καταλαβαίνεις και το γιατί πρέπει να σε θυσιάσω…
Βούλα: Γιατί πρέπει Πατέρα;
Μανολάκι: Γιατί κόρη μου, αρκετές θυσίες έχω κάνει εγώ για σένα, τώρα ήρθε η ώρα να κάνεις κι εσύ μια για μένα! Εγώ υπήρξα πατέρας με «Π» κεφαλαίο, δήμαρχος με «Δ» κεφαλαίο, ηγέτης μη «Η» κεφαλαίο, και η ιστορία θα αποδείξει ότι υπήρξα και βλάκας με «Β» κεφαλαίο! Μόνο κάνε μου μια χάρη και γράψε μια επιστολή, για να φανεί σαν αυτοκτονία… Και γράψε τα καλύτερα για μένα και τα χειρότερα για τον βουλευτάκο και τον ψηλούτσικο!!!!
