Αγάπη παρανοϊκή

Το σήμερα.. πόσο δύσκολο είναι το σήμερα.. όλοι απ’ ότι καταλαβαίνω και βλέπω να λέγεται παντού «φοράνε μάσκες».. τώρα αυτό είτε είναι γιατί βαριούνται να ασχοληθούν με τη σκληρή πραγματικότητα είτε γιατί πάνε βάση του μικρού τους μυαλού που τους λέει πως πρέπει να γίνει το δικό τους πάση θυσία. Πριν λίγες ώρες κάποιοι ηλίθιοι βασάνισαν ένα σκυλάκι.. έπειτα όταν είδαν πως τα πράγματα είναι σκούρα και ο περισσότερος κόσμος δεν ανέχεται τη βλακεία τους βιάστηκαν να ζητήσουν συγγνώμη.. από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο και σ’ αυτή την χώρα με τη μοναδική αυτή λέξη (βλέπε φιλότιμο), η συγγνώμη δεν έχει καμία αξία.. όλα χάνονται στο τούνελ και το φως πλέον απλά αρνείται να ανάψει. Όσον αφορά το φιλότιμο για να λέμε την αλήθεια πιστεύω ακράδαντα πως ντρέπεται που είναι ελληνικό. Δεν ξέρω αν η ντροπή θα του φύγει, αλλά είμαι σίγουρη πως θα αργήσει να γίνει κάτι τέτοιο.

Όσον αφορά τους ροζ γίνονται πιο χαζοί μέρα με τη μέρα. Ανακοίνωσαν ήδη αυτό που οι περισσότεροι Έλληνες αλλά περισσότερο οι ίδιοι οι συνεργάτες τους αρνούνται να δεχτούν. Σου λέει θα γίνει κι αυτό σαν το βιασμό.. αν δε μπορείς να το αποφύγεις απόλαυσε το.. γεγονός τραγικό παραμένει πως τον βιασμένο δεν τον ρώτησε ποτέ κανείς πως αισθάνεται.. και τα πράγματα χειροτερεύουν με τους άντρες της μαμάς πατρίδας, αυτής εδώ της ψαροκώσταινας, που ψαροκώσταινα θα παραμείνει, να φοβούνται μην τους έρθει το χαρτί που διακριτικά κι ευγενικά θα τους ζητάει να επιστρέψουν στα χακί και σε μια υπεράσπιση της πατρίδας τους που ποτέ δεν έμαθαν να κάνουν σωστά. Όπως λέει κι η μαμά μου καλύτερα να έχεις κακό χρόνο παρά κακό γείτονα.. διαφωνώ.. ένας κακός χρόνος μπορεί να είναι τόσο καταλυτικός που να σου καταστρέψει τη ζωή, ενώ ένα γείτονα τον γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια και τελειώνει το ζήτημα.. πέρασα.. πόσο χρονών να είναι άραγε εκείνο το παιδάκι??.. πέρασα τέλος πάντων αρκετά χρόνια μεγαλώνοντας μαζί με τη μαμά του τον γιο της που ποτέ δεν κατάφερε να τον κάνει καλά.. από το πρωί μέχρι την άλλη μέρα το πρωί ακούγαμε σε όλη τη γειτονιά το όνομα του.. μέσα στους χειρότερους εφιάλτες μου είναι και το alter ego του απόστολου Πέτρου. Κανείς σε αυτή τη γειτονιά δε νοιάστηκε να κάνει κάτι γι’ αυτό.. κανείς δεν είχε νοιαστεί ούτε τότε που ο γείτονας κακοποιούσε φανερά ολόκληρη την οικογένεια του.. αυτός άραγε ήταν ο κακός ο γείτονας ή όλοι εμείς οι υπόλοιποι που κάναμε τα στραβά μάτια??.. οι παλιοί έλεγαν «να κοιτάς τη δουλειά σου».. μπορεί κάποιοι παλιοί να είναι σοφοί, αλλά δεν είναι όλοι.. οι αρχαίοι για παράδειγμα ήταν σοφοί.. ήταν όμως κι εκεί όλοι σοφοί?? Σαφώς όχι, αλλά τους θαυμάζουμε γιατί η πλειοψηφία ήταν.. οι δικοί μας παλιοί, οι πιο κοντινοί μας τέλος πάντων δεν ήταν.. για την ακρίβεια είναι ο λόγος που φτάσαμε μέχρι εδώ.. κι αναρωτιέμαι ακόμη δεν κατάλαβαν πόσα ψυχολογικά είχαν κι έχουν κι έχουμε από τόσα χρόνια σκλαβιάς??.. είμαστε ψυχασθενείς κι αυτό βγαίνει προς τα έξω..

Σε μια χώρα που δε λειτουργεί το παραμικρό προσπαθούν να φτιάξουν σοβαρότερα προβλήματα που για να φτιαχτούν θέλουν υποδομές.. κι αντί να φτιάξουν πρώτα τα θεμέλια της γέφυρας προσπαθούν να ξεκινήσουν από το μονοπάτι της γέφυρας.. το γιοφύρι της Άρτας έπεφτε για κάποιο λόγο.. αλλά κι από αυτό κανείς δεν έμαθε κάτι.. γιατί απλά κανείς δεν ενδιαφέρεται.. ζούμε στην εποχή που όλοι μιλάμε για τον καιρό για να μη μιλήσουμε για όλα εκείνα που έχουν πραγματική σημασία και χρειαστεί να βρούμε λύσεις.. ίσως τελικά αυτό να μας τρομάζει.. οι λύσεις που μας είναι αδύνατο να ανακαλύψουμε.