Φανταστείτε το δημοτικό μας μέγαρο ότι δεν είναι ένας οίκος δημοκρατίας, αλλά ένας οίκος ανοχής. Να βάλουμε και τα κεντρικά πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σε αυτόν τον οίκο Η μαντάμ που το διευθύνει, που κανονίζει τι θα πει και τι θα κάνει η κάθε πόρνη, να την πούμε μαντάμ Φωτούλα, είναι χρόνια στο κουρμπέτι και ως εκ τούτου έμπειρη στο να προστατεύει τις πόρνες της από τις κακοτοπιές…
Η πριμαντόνα η ψηλόλιγνη, η πιο πολυχρησιμοποιημένη, άβουλη κι ανόητη, (που την ζηλεύουν όμως οι υπόλοιπες πόρνες επειδή την θέλουν οι πιο πολλοί) νομίζει πως είναι η καλύτερη και είναι βέβαιη πως αυτή θα συνεχίσει να προτιμάει ο κόσμος, γιατί η βεβαιότητα είναι γνώρισμα των ανόητων…
Και βέβαια το καμάρι του οίκου, η καλογυμνασμένη Ηλιαχτίδα, που δεν χάνει ευκαιρία να επιδεικνύει δημόσια την αμορφωσιά της, είναι τόσο τραγικά χαζή που νομίζει ότι το να είσαι πόρνη είναι προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο…
Βέβαια όλα τα παραπάνω είναι προϊόντα φαντασίας και η ομοιότητα με πρόσωπα είναι εντελώς συμπωματική, αφού το δημαρχείο μας είναι οίκος δημοκρατίας, και το σπίτι όλων των δημοτών! Και στο οποίο δικαιωματικά μπορούν να βρίσκονται και να μιλούν όλοι ανεξαιρέτως οι δημότες!!!!!
