Αρχικά τίτλος ήθελα να λέει αγάπη υπερβολική, αλλά ήμουν σίγουρη πως υπήρξε στο παρελθόν ο ίδιος σε κάποια φάση και δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι.. πολύ..γενικά το πρόβλημα των Ελλήνων συνολικά είναι πως δεν υπάρχει αρκετή αγάπη.. ή μάλλον αγάπη υπάρχει αλλά την κρατάει ο καθένας για τον εαυτό του. Είναι το παραμύθι της Χιονάτης, μόνο που την πρωτοκαθεδρία την έχει η κακιά βασίλισσα κι ο μαγικός της καθρέφτης.. οι Έλληνες κοιτάζονται στον μαγικό τους καθρέφτη κι αγαπιούνται μόνοι τους.. και αγαπούν κατά κύριο λόγο μόνο τους εαυτούς τους. Είναι τραγικό να μη μπορείς να δώσεις αγάπη εκεί που χρειάζεται ή να ψάχνεις μόνο την εύκολη λύση απλά και μόνο επειδή σε βολεύει.. άλλο ένα πρόβλημα αυτής της μικρής μεσογειακής χώρας.. το βόλεμα.. είναι αφύσικο να βολεύεται κανείς σε ένα τεράστιο σύμπαν που τέρμα του είναι το άπειρο και αλλάζει ξαφνικά από τη μια στιγμή στην άλλη. Ένα από τα προβλήματα είναι πως κανείς δε σκέφτεται πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, αλλά τα παίρνει όλα ως δεδομένα.. άρα τα προβλήματα μεγαλώνουν από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν είναι πια πως ο καθένας σκέφτεται αποκλειστικά και μόνο τον εαυτό του, αλλά εκτός των άλλων βολεύεται και θεωρεί τη ζωάρα του ως δεδομένη.
Γελάει.. όχι ο Θεός που τον έχουν βγάλει κακό κι εκδικητικό.. ούτε το Σύμπαν που λένε πως δεν ασχολείται με το τι γίνεται μέσα του.. γελάει ο κόσμος όλος.. ο εκτός της φαντασμένης ψαροκώσταινας που είναι το απόλυτο τίποτα και το παίζει το απόλυτο μεγαλείο. Οι ένδοξοι πρόγονοί μας γελάνε από τους τάφους τους.. άλλο αυτό φαντάσου να τους βρίσκαμε εκτός Ελλάδος.. φαντάσου ο μέγας σφαγέας – κατακτητής (ας είμαστε δίκαιοι όλοι τέτοιοι ήταν τότε) Αλέξανδρος να μην έχει θαφτεί στην Ελλάδα, αλλά στα ονειρεμένα Σκόπια.. πωωωω εκεί να δεις τι έχει να γίνει.. από συλλαλητήρια μέχρι κλάματα πάνω από τα ένδοξα εδάφη του.. γεννήθηκε.. πέθανε.. και ποιος Έλληνας νοιάζεται πραγματικά?? Επί της ουσίας?? Λίγοι εώς ελάχιστοι είναι αυτοί που τους καίει όντως το ζήτημα.. όλοι οι υπόλοιποι ακολουθούν σαν τα ζόμπι.. εκεί που υπάρχει αίμα υπάρχει και τροφή.
Η αχαριστία και η ηλιθιότητα του κόσμου είναι αυτά που καταστρέφουν αυτή την χώρα, η οποία σε καμία περίπτωση δεν θα πάει μπροστά όσο είναι βαθιά ριζωμένα στην καρδιά της αυτά τα χαρακτηριστικά. Τώρα που το σκέφτομαι αυτή η χώρα δεν θα πάει μπροστά γιατί δεν είναι μόνο ριζωμένα τα παραπάνω, αλλά και κάτι ακόμη βασικό που κάνει τον εγκέφαλο της να δυσλειτουργεί με μεγάλη αποτελεσματικότητα.. η κακία.. ναι, δυστυχώς η κακία.. ποιος ανίδεος φαντάστηκε πως αυτή η χώρα έχει χτιστεί σε γερά θεμέλια καλοσύνης να διαψευστεί αμέσως και να πάρει το βραβείο του πιο ανέμελου καβαλάρη. Η κακία κυβερνά αυτή τη μικρή χώρα και είναι τόσο καλά εμποτισμένη με αυτή που πρέπει να μείνει άσπαρτη για πολλά πολλά χρόνια έτσι ώστε το έδαφος να γίνει και πάλι υγιές και να μπορεί να καρποφορήσει αγάπη και μαγεία.. ίσως να είμαι υπερβολική.. μερικές φορές τείνω προς τα εκεί, αλλά δυστυχώς αυτή τη φορά δεν είμαι.. θα ήθελα όμως.. αλλά όχι.. κι όμως εδώ μέσα υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να κάνουν τη διαφορά.. είναι λίγοι.. αλλά γιατί να μη γίνουν πολλοί.. ίσως τελικά τα καταφέρουμε.. ίσως πάλι και όχι.. ο χρόνος θα δείξει..
