Aγάπη πρωτευουσιάνα

«Εσείς οι επαρχιώτες δεν στροφάρετε τόσο όσο εμείς οι Αθηναίοι» μου λέει η άλλη και τα συναισθήματα μου είναι τόσα πολλά που δεν ξέρω από που να αρχίσω.. να βάλω τον Ορέστη να κλάψει??.. αλλά τι μου φταίει το παιδί να πληρώσει τη ψυχασθένεια της άλλης.. να πάρω τα βουνά??.. αυτά τα έχω πάρει ήδη για προσωπικούς λόγους δεν θα χαλάσω εγώ τους λόγους μου για την ψυχασθένεια της άλλης.. να το παίξω καρτούν που έχω τόσες σκέψεις που το μόνο που φαίνεται στο συννεφάκι είναι «@##$^%*()+{(*&*^%@$!».. Είναι τόσο ψυχασθενικό όσο η ψυχασθένεια της άλλης οπότε αυτό θα κάνω.. μεγάλωσα με κινούμενα σχέδια.. πάντοτε μου άρεσε ο θείος Σκρουτζ, αλλά δεν πειράζει τιμής ένεκεν θα το παίξω Ντόναλντ..

Ο κόσμος γέρνει.. γέρνει πολύ και καθόλου διακριτικά και αναρωτιέμαι τι είναι καλύτερο.. να απαντάς όταν ακούς προσβολές??.. να μην απαντάς, αλλά να γελάς αινιγματικά??.. όχι το τελευταίο το έκανε ένας κουμπάρος σε ένα γάμο διασήμων και το μόνο που κατάφερε ήταν να νομίζουν πως παντρεύεται άμεσα.. αυτά είναι κι ετοιμάζομαι να ραφτώ και δεν προλαβαίνω.. φυσικά όλα αυτά ανήκουν σε μια σφαίρα φαντασίας.. όχι πως είναι φανταστικά και δεν έγιναν, αν και μερικά θα ήθελα να μη γίνουν.. είναι όμως σαν να έχουν δημιουργηθεί με μαγεία.. και μάλιστα αυτήν την κακιά μαγεία της πολύ κακιάς μάγισσας όχι της Χιονάτης, αυτή τη συμπάθησα μετά από μια σειρά.. ποιας κακιάς.. γενικά ή ειδικά που έλεγε κι ένας παλιός μου φίλος, θα πω πως η κακιά είναι κακιά του παρόντος.. μαγεία την περιβάλλει κι αυτά που λέει είναι τόσο εξωπραγματικά που μοιάζουν εξωγήινα..

Όμως αυτό δεν είναι ένα άρθρο σατυρικό.. είναι ένα άρθρο που δεν μπορεί να πιστέψει πως κάποιοι άνθρωποι ζουν σε ένα πλαίσιο φαντασίας χωρίς αγάπη, χωρίς δισταγμούς και χωρίς παιδεία. Το τελευταίο είναι και το βασικό πρόβλημα των ημερών.. όπως επίσης πως οι περισσότεροι δεν σκέφτονται, αλλά πράττουν αντί να καθίσουν στο σπιτάκι τους μη πληγώνοντας κάποιους που απλά αγαπούν. Γιατί τι είναι η ζωή χωρίς αγάπη??.. ένα τίποτα είναι η ζωή χωρίς αγάπη.. το θέμα είναι πως κάποιοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και λένε ένα απλό «αγάπη» ή «αγαπώ» και δεν το εννοούν.. αν κάποιος δεν έχει αγαπήσει ονειρεμένα δεν θα αγαπήσει ποτέ.

Έχουμε χαθεί στην καθημερινότητα που μας προσπερνάει χωρίς έλεος.. κανείς δεν ερωτεύεται με τα πράγματα που υπάρχουν γύρω του, κανείς δεν τα θαυμάζει, κανείς δεν τ’ αγαπάει.. απλά τα κοιτάζει χωρίς ουσιαστικά να τα βλέπει.. διαλογισμός χρειάζεται.. πέντε λεπτά την ημέρα.. κλείνεις τα μάτια σου και βλέπεις αυτό που θαυμάζεις κι ονειρεύεσαι και χαμογελάς.. χαμογελάς κι όταν το βλέπεις κανονικά, αλλά πιο δύσκολα.. ίσως γιατί δεν συνειδητοποιείς πως το πρωινό όνειρο έγινε πραγματικότητα..

Ένα δέντρο ξεπετιέται από εκεί που δεν το περιμένεις.. φυτρώνει και κάποια στιγμή βγάζει καρπούς και μας τους δίνει απλόχερα για να μας βοηθήσει να ζήσουμε.. μας θρέφει.. κι εμείς αυτό δεν το εκτιμάμε, γιατί το θεωρούμε δεδομένο.. αυτό το δέντρο ήταν πάντα εκεί και πάντα μας έδινε καρπούς.. πόση αλήθεια κρύβουν και τα δύο.. και πόσα ψέματα..

Υ. Γ. η συνέχεια στο επόμενο..